teorie poznawcze
Encyklopedia PWN
filozof niemiecki;
empirystyczny kierunek filozoficzny XX w., najbardziej wpływowy w okresie międzywojennym, propagujący hasło walki z filozofią tradycyjną, metafizyką, oraz głoszący postulat uprawiania „filozofii naukowej”, pojmowanej jako logiczna analiza języka.
njaja
jeden z 6 klas. bramińskich systemów filoz. w Indiach (darśana);
[sanskr. nyāya ‘metoda’, ‘logika’],
petrologia
nauka o skałach, ich właściwościach fiz. i chem., budowie, powstawaniu, przeobrażaniu się i występowaniu w skorupie ziemskiej i płaszczu Ziemi;
[gr.],
podmiot, gr. hypokeímenon, łac. subiectum,
filoz. podstawa czegoś, ośrodek aktywności, ludzkie „ja”, osoba, byt osobowy przeciwstawiany rzeczy lub przedmiotowi;
naukozn. nauk. prace badawcze, empiryczne i teoret., których bezpośrednim celem jest osiągnięcie postępu wiedzy spełniającej obowiązujące w danej dziedzinie i w danej epoce warunki naukowości przez odkrywanie nowych prawd, stawianie nowych hipotez, budowanie nowych teorii itp.;
